"To już jest koniec, nie ma już nic, jesteśmy wolni i możemy iść"

Czy na sali jest ktoś, kto potrafi ładnie śpiewać? Bo ja bym chciała prosić o zanucenie fragmentu zawartego w tytule. Ktoś się podejmie? Mam nadzieję.

Tak mi się nawet przypomniał mój nauczyciel od angielskiego, który kiedyś o tej piosence wspominał. Mówił, że taka ona fajna.

Może ja przejdę do sedna sprawy, co? Ciekawe, czy ktoś już się domyśla, o co mi chodzi.

To koniec. Koniec mojego życia na blogach. Postanowione, zdania nie zmienię. Powodów jest wiele, jednak jeden najważniejszy. Blogowanie stało się dla mnie przykrym obowiązkiem, które zabiera mi ileś życia. Nie mam na to czasu. Teraz muszę zająć się swoimi problemami, które ostatnio strasznie mi się namnożyły. To przykre, ale prawdziwe.

Miło było mi Was wszystkich poznać. Przeczytałam dużo wspaniałych opowiadań, wiele się nauczyłam i nikt mi tego nie zabierze.

Dziękuję Wam bardzo za te kilka wspaniałych miesięcy, w czasie których czytaliście moje opowiadania i dawaliście cenne rady. Gdyby nie Wy, nadal pisałabym na poziomie dwunastolatek.

Ach, bo zapomnę o tym, co najważniejsze. Nie zdziwcie się, jak kiedyś dostaniecie komentarz ode mnie ;) Chcę przecież poznać zakończenia Waszych historii.

            Dziękuję Wam bardzo jeszcze raz i życzę dużo weny, wspaniałych opowiadań i czego tylko zapragniecie!

            Do zobaczenia? ;*